အမ်ိဳးဂုဏ္ကိုေစာင့္ထိန္းပါ

အမ်ိဳးဂုဏ္ကိုေစာင့္ထိန္းပါ။


ဤေဆာင္းပါးကို အနာဂတ္တက္ လူငယ္မ်ားဗဟုုသုတရစိမ့္ေသာဌာရည္စူး ၍ ေရးလိုက္ပါသည္။ လူငယ္မ်ားအတြင္း ၌ ဆင္ျခင္စဥ္းစားတတ္သူမ်ားရွိသလိုေပါ့ ေပါ့ဆဆေနတတ္ေသာလူငယ္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ မိဘေနာက္ခံအင္အာေထာင့္ တင္းျခင္း၊ မေထာင့္တင္းျခင္း၊ အတန္း ပညာတတ္ျခင္း၊ မတ္ျခင္းႏွင့္ မဆုိင္ပါ။ ႏိုင္ငံ၏ကိစၥမွန္သမွ်ကိုလံုး၀စိတ္မ၀င္စား သည့္လူငယ္မ်ားစြာရွိပါသည္။ ယုတ္စြာ အဆံုး႐ုပ္ရွင္မျပသမွီႏိုင္ငံေတာ္အလံလႊင့္ ထူျပသျခင္းကိုပင္ မတ္တတ္ရပ္၍အ႐ိုအေသေပးရမည္ကို
ရွက္စရာဟုထင္ျမင္ သူလူငယ္မ်ားစြာရွိပါသည္။ လူငယ္ဆို သည္မွာ လူႀကီးမ်ားကိုဆန္က်င္တတ္ၾက ေသာ္လည္း ႐ုပ္ရွင္႐ုံအတြင္းႏိုင္ငံေတာ္ အလံျပသစဥ္ထုိင္ေနၾကေသာလူႀကီးမ်ား ကို ဆန္က်င္၍မတ္တတ္ထရပ္သူလူငယ္ အလြန္ရွားပါသည္။
ဤေနရာတြင္ လူငယ္မ်ားကို ခ်ည္းသက္သက္အပစ္ပုံခ်၍ ဖရစေကာင္း ပါသမုိင္းသာသာရပ္၊ ပထ၀ီသာသာရပ္ ထို႔လိုေက်ာင္းမ်ား၊ တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ ေဖွးဖွိန္ပစ္လိုက္သည့္အစိုးရမ်ား၏တာ၀န္ မကင္းမႈလည္းမ်ားစြာ ပါ၀င္ပါသည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ကိုဦးစားေပးေသာျမန္မာ့ တပ္မေတာ္၊ အရပ္အေခၚစစ္တပ္ႏွံဆက္ ႏြယ္ပတ္သက္ေနေသာစစ္အစိုးရလိုအရြဲ႕ တုိက္လိုသျဖင့္ မိမိအမ်ဳိးဂုဏ္ဇာတိမာန္ ကိုခ်ပစ္ျခင္းမွာ တန္ေဆးလြန္းေဘးရွိတတ္ ပါသည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စာေရးသူသည္ ဗိုလ္မွဴးအဆင့္ျဖင့္အေရွ႕ေျမာက္ေဒသတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရပါသည္။ ျမန္မာ့ ေရပိုင္နက္အတြင္းသို႔အေနာက္အုပ္စုေရ တပ္၀င္လာေသာအခါအေရွ႕ေျမာက္ေဒသ ရွိအိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံႀကီးသည္၎တို႔၏ႏိုင္ငံ အတြက္လည္း အႏၱရာယ္ရွိသျဖင့္ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ရန္ မႏၱေလးအထိ၎တုိ႔မွ အျမန္သိမ္းပိုက္ရန္စီစဥ္ပါသည္။ နယ္စပ္ တစ္ေလွ်ာက္မူဆယ္အစပ္အထိယာဥ္တင္ ေျမလ်င္တပ္မ်ားကိုတန္းစီထားပါသည္။
စာေရးသူ၏နမ့္ေပါင္တံတားစခန္း သည္မူဆယ္ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ နီးကပ္စြာတည္ရွိ ပါသည္။ ကားလမ္းတံတားကို မေစာင့္ ၾကပ္ေနရသည့္တပ္ခြဲ႐ုံးႏွင့္ တပ္စုႏွစ္စု အင္အားျဖစ္သျဖင့္ ရန္သူတပ္မမ်ားဆင္း လာလွ်င္ အေသခံၿပီး ခုခံရန္သာရွိပါသည္။ မဆုတ္တမ္းခံစစ္ဆင္ရန္စိုးမိုးေတာင္ကုန္း မ်ားကို စာေရးသူမွ တက္ေရာက္စစ္ေဆး စဥ္ျဖဴႏွင့္မ်ားျဖင့္ ေခ်ာ္ေနသျဖင့္ေတာင္ ေပၚမွလိမ့္က်ၿပီး လက်ၤာလက္ေမာင္းျပဳတ္ သြားပါသည္။ ေဆးတပ္သားျဖင့္လက္ ေမာင္းကိုျပန္တတ္ၿပီး တာ၀န္ကိုထမ္း ေဆာင္ေသာ္လည္း ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ အက်ႌခၽြတ္ရန္လက္ထုတ္လုိက္လ်င္ ျပန္ ျပဳတ္၊ ဟပ္ခ်ဳိးေခ်လိုက္လ်င္လည္းျမင္ ျပဳတ္ႏွင့္ ျပဳတ္လုိက္္တတ္လုိက္အႀကိမ္ ႀကိမ္ျဖစ္ေနရာစစ္ေၾကာင္းမွဴးကေနာက္ တန္းသို႔ျပန္လႊတ္ၿပီးခြဲစိတ္ကုသေပးပါ သည္။ ေဆးအိဆင့္ယာယီနိမ့္သြားသျဖင့္ န၀တ၊ အတြင္းေရးမွဴး (၂) မွစာေရးသူ ကို န၀တ႐ုံးသို႔တြဲဖက္လိုက္ၿပီးဦးစီးအရာ ရွိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေစပါသည္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ န၀တ႐ုံးရွိစာေရး သူ၏ ေဆြမ်ဳိးမ်ားသည္စစ္တပ္အေပၚ အျဖစ္မၾကည္လင္မႈအားလံုးကို စာေရးသူ အားပစ္မွတ္ထား၍ ၀ိုင္းတြယ္ၾကပါသည္။ အေဒၚအခ်ဳိ႕က “ငါတုိ႔ကေတာ့ရွင္းရွင္းပဲ၊ အေမရိကန္ေမွ်ာ္တယ္။ ေခ်ာကလက္စား ၿပီး ကၽြန္လုပ္မယ္”ဟု ေျပာၾကပါသည္။ စာေရးသူမွ “ေဒၚေလးတုိ႔ေခ်ာကလက္ စားၿပီး ကၽြန္လပ္မယ္ဆုိရင္၊ အေမရိကန္ စစ္တပ္၀င္လာၿပီး ေဒၚလာနဲ႔ ေပါက္လုိက္ တာနဲ႔ ေဒၚေလးနဲ႔ သမီးေတြဖ်က္လံုးျပာ ဒါမွမဟုတ္ကပၸလီနဲ႔ ညားမွာပဲ၊ အရင္ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းကလိုဂ်ပန္ႀကီးကထိုက်ဳိ မယားႀကီးဆီျပန္၊ ေဒၚေလးသမီးက ကပၸလီ မို႔စိုေလးပိုက္ၿပီၾကန္မွာပဲ”ဟု ျပန္ေျပာရ ပါသည္။ အခ်ဳိ႕အေဒၚမ်ားက “နင္တို႔က ေသြးေျပာတာကို ယံုလို႔ဆုိတယ္၊ နင္နဲ႔ ငါနဲ႔က ေသြးအရင္းႀကီး၊ နင္သာေဘး ေျပာတာကိုမယံုနဲ႔”ဟု ဆိုျပန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က “ေဒၚေလးရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ကို အေမရိကန္ေတြက ကားထိုးဆုိက္ၿပီး ေဒၚေလးရဲ႕ သမီးေတြကိုေခၚထုတ္ရင္ ေဒၚေလးရဲ႕သားေတြက ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးနဲ႔ ေဒၚလာယူၿပီး ထည့္ေပးလိုက္မွာပဲလား” ဟု ေျပာမွဆဲဆုိ၍ၿပီးသြားပါသည္။
အမ်ဳိးကုိေစာင့္ထိန္းရာ၌ ကိုယ္ေတြ႕ ေလးေနာက္တစ္ခုမွာ စာေရးသူ၏ညီ တစ္၀မ္းကြဲသည္တကၠသိုလ္တက္ေရာက္ ေနစဥ္ဘာသာျခားေက်ာင္းသူတစ္ဦးႏွင့္ ေမတၱာမွ်ၾကပါသည္။ ညီေတာ္ေမာင္ သည္အခ်စ္၀တၳဳေတြအဖတ္မ်ား၍ဖဲလာ မဆိုႏိုင္ပါထိုကေလးမကို မရမေနလက္ထပ္ မည္ဟုျဖစ္လာပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေကာင္ေလးသည္ေကာင္မေလး၏မိဘ မ်ားႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံပါသည္။ ကေလးမ၏ မိဘမ်ားသည္ဘာသာေရး ျပင္းထန္သူမ်ားျဖစ္ရာ မိမိတို႔၏ သမီးကို လက္ထပ္လိုလွ်င္ မိမိတို႔ကိုးကြယ္သည့္ ဘသာသို႔ကူးေျပာင္းရမည္ဟုေတာင္းဆုိ လာပသါည္။ ေကာင္ေလးမိဘႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားစုေပါင္းတုိင္ပင္ၾကရာတြင္ မည္သို႔မွ်လိုက္ေလ်ာႏိုင္ျခင္းမရွိေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ၾကပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေကာင္ေလး၏မိဘက “မိန္းကေလးကို မိမိတို႔ဗုဒၶဘာသာသို႔ေျပာင္းရမည္ဟု မိမိ တုိ႔ဘက္ကလံုးမမေျပာခဲ့ပါ။ ထိုနည္းတူ မိမိတို႔၏ သားကိုလည္းအျခားဘာသာသို႔ တူးေျမာင္ခြင့္မျပဳႏိုင္ပါ”ဟု အေၾကာင္းျပန္ ၾကားခါဇာတ္လမ္းကို နိ႒ိတံပစ္လုိက္ပါ သည္ညီေတာ္ေယာင္လည္းမိဘ၏စကား ကိုနားေထာင္ခဲ့ပါသည္။
စာေရးသူသည္ ဗိုလ္ႀကီးဘ၀က ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ ဘူးပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ရခိုင္ကြန္ျမဴနစ္ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားေသာင္းက်န္းေနဆဲ ကာလျဖစ္ပါသည္။ ေသာင္းက်န္သူမ်ား သည္အစိုးရကိုသာပုန္ကန္တုိက္ခိုက္ေန ေသာ္လည္း ရခိုင္မေလးမ်ားကိုေတာ့ ေခၚေတာကုလားမ်ား၏ ေဘးအႏၱရာယ္ မွကာကြယ္မေပးႏိုင္ျခင္းမွာ ရယ္စရာျဖစ္ ပါသည္။ ရခိုင္မိန္းကေလးအမ်ားအျပား မွာ ေခၚေတာမယားမ်ားျဖစ္ကုန္ၾကပါ သည္။ စာေရးသူရခိုင္ျပည္နယ္တင္တာ ၀န္က်သည့္ ၁၉၈၀ ပတ္၀န္းက်င္္ႏွစ္မ်ား က “ကုလားမယား၊ ကုလားဖြားဘ၀ဆက္ တုိင္းမျဖစ္ေစနဲ႔”ဟူေသာအဆုိရွိပါသည္။
ကုလားဖြားမွာ မ၀ေရစာသာစာရၿပီး နံ႐ိုးအၿပိဳင္းၿပိဳင္းျဖင့္ရွိေနေသာ္လည္း လယ္ထဲတြင္ တစ္ေနကုန္အခိုင္းခံရပါသည္။ ကုလားမလားျဖစ္ရေသာ ရခိုင္အမ်ဳိးသမီး မ်ားမွာလည္း မုတ္ဆိတ္ေမြးျဖဴေနၿပီျဖစ္ ေသာ ကုလာႀကီး၏ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ မယားျဖစ္ရသည္ကိုမသိရပဲလက္ထပ္ၿပီး သည္ႏွင့္ ဆာရီကိုေျပာင္း၀တ္ရခါကုလား စည္းကမ္းအတုိင္းေနရပါေတာ့သည္။
ကုလားဆိုသည္မွာ “တစ္ဖက္ႏိုင္ငံ မွ ကူးလာသူ” ကိုေခၚဆိုရာမွအခ်ိန္ကာလ ေရြ႕ေလ်ာရာမွ “ကူးလာသူ”သည္ “ကုလား” ျဖစ္လာပါသည္။ စာေရးသူတုိ႔ငယ္စဥ္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကမိန္းကေလး တစ္ဦးကိုလွ၍ လိုက္ၾကည့္လွ်င္ “ေခၚ ေတာငန္းသလိုငန္းသည္၊ ေခၚေတာတစ္ ေထာင္အားျဖင့္ၾကည့္သည္၊ ဖန္မီးသီး ေတာင္မွ ၀ပ္ ၁၀၀ အားဆိုလွ်င္ လက္ႏွင့္ ထိမိလ်င္ အလြန္ပူသည္၊ ေခၚေတာတစ္ ေထာင္အားျဖင့္ အၾကည့္ခံရေသာမိန္းက ေလးသည္ကံေကာင္းေထာက္မ၍ျပာက် အေငြ႕ပ်ံသြားျခင္းမျဖစ္သည္”ဟုစခဲ့ ေနာက္ခဲ့ၾကပါသည္။
ေခၚေတာကုလားမ်ားသည္မိမိတို႔ ႏွင့္ ဘာသာတူ၊ အမ်ဳိးတူမိန္းကေလးမ်ား ၏ ဂုဏ္သိကၡာကိုသိတတ္ၾကေသာ္လည္း ရခိုင္အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးေစ်းသြား၊ ေစ်း လာသြားေရာင္လွ်င္ ေခၚေတာေလးငါး ဦးစု၍ အႏုလုံပဋိလုံၾကည့္ၿပီး အေႏွာင့္ အသြားမလြတ္ေသာစကားမ်ားကို ေခၚ ေတာဘာသာျဖင့္အခ်င္းခ်င္းမခ်ဳိမခ်ဥ္ ေျပာဆုိၾကပါသည္။ ဤအရပ္ေဒသတြင္ အေနၾကာသျဖင့္ေခၚေတာစကားကိုနား လည္ေနၾကေသာတပ္မေတာ္လူငယ္ရဲေဘာ္ မ်ားသည္ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ေခၚေတာ မ်ားကို ၀င္ေရာက္ထိုးႀကိတ္ၾကရာတပ္မ ေတာ္သားလူငယ္ရဲေဘာ္မ်ားသာစစ္စည္း ကမ္းအရအေရးယူျခင္းခံၾကရပါသည္။
ဤျဖစ္စဥ္မ်ားကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ အျဖစ္စာေရးသူကိုယ္တုိင္ႀကံဳ႕ေတြ႕လာပါ မွ စာေရးသူတုိ႔ငယ္စဥ္က ေခၚေတာငန္း ပုံအတုိင္းငန္းသည္ဆိုေသာစကားကို သေဘာေပါက္လာခဲ့ပါသည္။ ေခၚေတာ ကုလားမမ်ားမွာ ျဖဴမ်က္လံုးသာေဖာ္ထား ၿပီး ငယ္ထိပ္မေျခဖ်က္ေစ့အထိဆာရီျဖင့္ လံုေအာင္ဖုန္းထာၾကပါသည္။ ကိုယ့္ေရွ႕ မွ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသျဖင့္ မိမိက႐ိုး႐ိုး သားသားၾကည္လိုက္မိလွ်င္ပင္ ေဖာ္ထား ေသာမ်က္လံုးအစုံကိုပင္ေဆာင္းလာေသာ ထီးျဖင့္ကြယ္လုိက္ျပန္ပါသည္။ ေဖာ္လ၀ီ ဆရာမ်ားကလည္း ၎တို႔ထုတ္ျပန္ထား ေသာ္စည္းကမ္းမ်ားကိုေခၚေတာက်ား၊ မ အားလံုးအားအတိအက်လိုက္နာေစပါ သည့္ေခၚေတာအမ်ဳိးကိုေတာ့ေခၚေတာ မ်ားမွ အလြန္ပင္ေစာင့္ထိန္းၾကပါသည္။ ေခၚေတာကုလားဆုိသည္မွာ ကူးလာသူ ဘဂၤါလီမ်ားျဖစ္ပါသည္။ အဂၤါလီေခၚေတာ ကုလားဟုေခၚဆုိမွအမည္ျပည့္စုံပါမည္။
စာေရးသူသည္အိႏ္ၵိယႏိုင္ငံတြင္ သင္တန္းတက္ေရာက္ခဲ့ဘူးပါသည္။ အေနၾကာလာသည္ႏွင့္ အမွ်ဟိႏၵဴဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈအခ်ဳိ႕ကိုနားလည္လာပါသည္။ ဟိႏ္ၵိဴအမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္အိမ္ေထာင္မျပဳ မခ်င္းႏွစ္သက္သလုိ၀တ္ဆင္ၾကပါသည္။ ဟိႏ္ၵိဴမိန္းကေလးမ်ားစြာကို ေဘာင္းဘီ ရွည္မ်ဳိးစုံ၊ အက်ႌမ်ဳိးစုံျဖင့္ သြားလာေနၾက သည္ကိုျဖင္ေတြ႕ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးသည္ႏွင့္ ဆာရီသို႔မဟုတ္ ဂါ၀န္ရွည္ႏွင့္ တြဲလ်က္ေဘာင္းဘီရွည္ပြပြ ကိုသာ၀တ္ဆင္ၾကပါေတာ့သည္။
စာေရးသူသင္တန္းတက္ေရာက္ရ ေသာအိႏ္ၵိယစစ္တပ္၏မိသားစုအသိုင္း အ၀န္း၊ စာေရးသူသြားလာလႈပ္ရွားရေသာ အိႏ္ၵိယတကၠသိုလ္မ်ား၏ မိသားစုအသိုင္း အ၀န္းမ်ားတြင္ ဟိႏၵဴစည္းကမ္းတစ္ခုကို သတိထားမိပါသည္။ ဟိႏၵဴမ်ားသည္မိမိ အမ်ဳိးသမီးအိမ္ေထာင္သည္တစ္ဦးကို ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးျဖင့္မည္သည့္အခါတြင္ မွ ႏွစ္ဦးတည္းျဖစ္မေနေစေရးပင္ျဖစ္ပါ သည္။ ထိုအိမ္ေထာင္သည္အမ်ဳိးသမီး သည္အရြယ္ေကာင္းျဖစ္ေစ၊ ဆံပင္ျဖဴ ေနသည့္ႀကီးေဒၚအရြယ္ပင္ျဖစ္ေစစည္းကမ္း ခ်က္အတူတူပင္ျဖစ္ပါသည္။
ႏိုင္ငံျခားသားပညာေတာ္သစ္သည္မိမိ စာတမ္းကိစ္ၥအတြက္ပါေမာကၡႀကီးမွ အိမ္ သို႔ေခၚသျဖင့္သြားေရာက္ရာပါေမာကၡ ႀကီးမွ ေရခ်ဳိးေနသျဖင့္ မိမိ၏ႀကီးေဒၚအရြယ္ ပါေမာကၡႀကီးဇနီးမွ ဧည့္ခန္းတြင္ဧည့္ခံ ေနပါက ပါေမာကၡႀကီး၏သားသို႔မဟုတ္ တူက ဧည့္ခန္းတြင္လာထုိင္၍ စကား၀ိုင္း အတြင္း ၀င္ပါတတ္ပါသည္။ ေယာက်ာ္း သားတစ္ဦးမွ်မရွိလွ်င္ ပါေမာကၡႀကီး၏ ယာဥ္ေမာင္းသို႔မဟုတ္မာလီကုလားက ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ပါေမာက္ၡႀကီးေရာက္ရွိ လာခ်ိန္အထိ ပါေမာကၡႀကီးဇနီးအနီးတြင္ မေယာင္မလည္ႏွင့္ရွိေနတတ္ပါသည္။ အိႏ္ၵိယသို႔ေရာက္ခါစပါရဂူဘြဲ႕လာယူေသာ ျမန္မာသံဃာမ်ားသည္ပထမတြင္မိမိကို မယံုမၾကည္ေစာ္ကားသည္ထင္၍ေဒါပြ ၾကပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္မွ ႐ိုးသြားၾက ပါသည္။ ဟိႏၵဴမ်ား၏ အမ်ဳိးကိုေစာင့္ေရွာက္ ပုံနည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။
စာေရးသူသည္မေလးရွားႏွင့္ ဘ႐ူ ဒိုင္းႏိုင္ငံသို႔ေရာက္ရွိစဥ္မိန္းကေလမ်ား အ၀တ္အစားၾကပ္ထုတ္စြာ၀တ္စားထား ၾကသည္ကိုမျမင္ခဲ့ရပါ။ အစၥလမ္ဘာသာ ၀င္ႏိုင္ငံမ်ားလည္းျဖစ္သျဖင့္ မိန္းကေလး မ်ားသည္ေခါင္းစသ္ပု၀ါမ်ားစည္းထားၾက ပါသည္။ မိန္းကေလးမ်ားေဘာင္းဘီ၀တ္ ၍ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္စီးၾကပါသည္။ လက္ျပတ္အက်ႌမ်ား၀တ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ၾကပ္ထုတ္မေနပါ။ စာေရးသူ သည္စင္ကာပူႏိုင္ငံသို႔ေရာက္ရွိစဥ္မိန္းကေလး မ်ားၾကပ္ထုတ္၍၀တ္စားထားသည္ကို သတိမျပဳမိပါ။ ေဘာင္းဘီမ်ဳိးစုံ၊ ဂါ၀န္ မ်ဳိးစုံ၀တ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ၾကပ္ထုပ္ မေနပါ။ ဗီယက္နမ္ေတာင္ပိုင္းသို႔မေရာက္ ခဲ့၍ မသိရွိပါ။ ေဆြမ်ဳိးေ———ႀကီး ႏိုင္ငံတြင္လည္းၾကပ္ထုပ္ေနေသာေဘာင္း ဘီမ်ား၀တ္ထားသည္ကိုမေတြ႕ခဲ့မိပါ။ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာေတာ့၀တ္ၾကပါသည္။ ေယာက်ာ္းေလး၊ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္း မ်ားဆံုသည့္အခါတြင္လည္းရင္ခ်င္းအပ္ ၍ ဖက္ၿပီးႏႈတ္ဆက္ၾကပါသည္။ ျပည့္တန္ ဆာတန္းကိုလည္း စင္ကာပူႏိုင္ငံနည္းတူ တရား၀င္ဖြင့္ထားပါသည္။
စာေရးသူသည္ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ ျခမ္း၊ ခ်င္းေရႊေဖာ္နယ္ေျမသို႔ေရာက္ရွိစဥ္ ၾကပ္ထုပ္စြာ၀တ္ထားေသာျမန္မာႏိုင္ငံ သားမွတ္ပုံတင္ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ မိန္းကေလးမ်ားကို ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ မိမိ ႏိုင္ငံတြင္ မျမင္ရေသာျမင္ကြင္းႏွင့္ ေငြ ကိုလမ္းခင္းလုိက္လွ်င္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္စဥ္တင္သည္ေဆြမ်ဳိးေယာက္ေဖာ္ အမ်ားစုသည္ျမန္မာမိန္းကေလးေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားကိုနယ္စပ္ကိုကူးလာၿပီး ေျခေတာ္တင္ထားၾကပါသည္။ ေပါက္ ေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အေၾကာင္းျပခ်က္က ေတာ့ မိမိတို႔ႏိုင္ငံတြင္ကေဖးတစ္ဦးသာ ယူခြင့္ရွိသျဖင့္ သားသမီးစီးပြားလိုေသာ ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိကေလးထုတ္စက္ မိန္းကေလးမ်ားကို အသံုးခ်ၿပီးသားသမီး ယူျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကေလးသည္သာ ၎တို႔အတြက္အဓိကျဖစ္ၿပီးကေလးထုတ္ စက္မိန္းကေလးသည္အသံုးခ်ခံပစၥည္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
စာေရးသူသည္တပ္မေတာ္အရာရွိ ငယ္ဘ၀ကတုိက္ပြဲမ်ားျဖစ္ၿပီး ေနာက္ျမစ္ ေခ်ာင္းမ်ားတြင္ အေပါင္းမ်ားေဖ်ာပါလာ သည္ကိုေတြ႕ျမင္ဘူးပါသည္။ အေလာင္း မ်ားသည္ပုပ္ပြဲေနသျဖင့္ ၀တ္ထားေသာ ေဘာင္းဘီမ်ားသည္ ၾကပ္ထုပ္ေနပါသည္။ ၾကပ္ထုပ္ေနေသာ ေဘာင္းဘီမ်ားကို ၀တ္ဆင္သထားေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသမီး မ်ားသာ ဤအေလာင္းမ်ားကိုျဖင္ရပါက မည္သို႔အေတြးေပါက္ၾကမည္ကိုမသိပါ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ အခ်ဳိ႕မိန္းကေလးမ်ားလည္ ဟိုက္မင္ၾကပ္၀တ္လက္မ်က္ႏွာျဖဴမ်ားျဖင့္ တြဲသြားတဲြလာေနၾကသည္ကို ျမင္ရပါသည္။ ထိုမ်က္ႏွာျဖဴမ်ားမွာလည္း ၀တ္ထားသည္ မွာ အေရာင္ဖြဲ႕အက်ႌေဘာင္းဘီႏွင့္ ျဖစ္ခါ၎င္း၏မိမိႏိုင္ငံတြင္ စားပြဲထိုး၊ ဒ႐ိုင္ အဆင့္မွ်သာရွိႏိုင္ပါသည္။ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လွ်င္ဘြဲ႕ရပညာတတ္မ်က္ႏွာျဖင့္ မဟုတ္ပါ။ ေဒၚလာေငြစု၍ေရာက္ဘူး ေအာင္လာလည္သည္ကိုေဒၚလာမက္သည္ မိန္းကေလးက အမိအရဖမ္း၍ရန္ကုန္ရွိ တိုက္တြဲေနဟန္တူပါသည္။
စာေရးသူ၏အျမင္တြင္ ျမန္မာ မိန္းကေလးမ်ားသည္မိန္းကေလးမ်ားအတြက္ လြတ္လပ္မႈမ်ားစြာရွိေသာအမိိႏိုင္ငံ၌လူ လာျဖစ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လူခ်မ္းသာ အသိုင္းအ၀န္းတြင္ မိမိတုိ႔၏သားကို မိန္းကေလးမ်ားကစ၍လုိက္ေနေသာေၾကာင့္ ပူပန္ေသာကေရာက္ေနသည့္မိခင္မ်ားကို ေတြ႕ဖူးပါသည္။ မိန္းကေလးတုိင္းသည္ တစ္သက္တာဘ၀လံုၿခံဳမႈကို ရယူလုိၾက ပါသည္။ မိမိပညာျဖင့္ မိမိဘ၀ကိုရပ္တည္ ႏိုင္ေသာမိန္းကေလးမ်ားရွိသလိုခင္ပြန္း ေကာင္းကို ေရြးယူ၍အရိပ္ခိုလုိသူမိန္းမ သားမ်ားလည္းရွိပါသည္။ ဒုတိယအမ်ဳိး အစားကပို၍မ်ားပါသည္။ ေယာက်ာ္း ေလးမ်ားထားရွီေသာစံအေပၚတြင္လည္း မူတည္ပါသည္။ ၾကပ္ထုပ္၍၀တ္ထား မိန္းကေလးကိုမွ ႀကိဳက္တတ္ေသာ ေယာက်္ားမ်ားသည္ေပါ့ပ်က္ပ်က္အေပ်ာ္ ႀကံသူကပို၍မ်ားပါသည္။ တည္တည္တံ့ တံ့ႏွင့္ ဘ၀ကိုေအာင္ျမင္ေအာင္ႀကိဳးစား ေနၾကေသာေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ ၾကပ္ထုပ္ေနေသာမိန္းကေလးကိုအတည္ ယူရန္မ်ားစြာစဥ္းစာေပလိမ့္မည္။ ယူမိ လ်င္လည္းမၾကာမီမွာကြဲၾကမည္သာ။
ယေန႔ေခတ္အခါသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကိုတည္ေဆာက္ ေနသည္ျဖစ္ရာလူ႔အခြင့္အေရးကို ဗန္းျပ ၍ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနထုိင္ေနျခင္းသည္ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိသာရွိသင့္ပါ သည္။ ဒီမိုကေရစီဆုိသည္မွာျပည္သူမ်ား က ေရြးခ်ယ္ခ်ယ္တင္ေျမႇာက္သူမ်ားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္စနစ္ျဖစ္ရာျပည္သူျပည္သား တုိင္းအေပ်ာ္အပါးႏွင့္ အတည္အတံ့ကို စည္းကမ္းကလနာခြဲျခားၿပီးေပ်ာ္သည့္ အခ်ိန္ေပ်ာ္၊ အလုပ္ကိုႀကိဳးစားသည့္အခ်ိန္ ႀကိဳးစားျဖင့္သင္ပါသည္။ ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္ပါကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚႏွင့္ အရည္အခ်င္းလည္းျပည့္စုံေစပါဟုတက္ ေခါက္လူ၀ယ္္မ်ားကို ႏႈိးေဆာ္လုိက္ရပါ သည္။