ဒဂုန္တာရာ

ဒဂုန္တာရာ
၁ဝ၊ ၅၊ ၁၉၁၉ ေန႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး မၾကာခင္
အသက္ (၉၄)ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မယ့္ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သက္ရွည္ကဗ်ာက၀ိ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ
မေဖါက္မျပန္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသံစဥ္ခ်ည္း တီးခတ္ေနဆဲ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ
ကဗ်ာစာေပ အႏုပညာဂုဏ္၊ ရိုးသားျခင္းဂုဏ္ေတြနဲ႕ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ
လူထုဖက္က မမွိတ္မသုန္ ရပ္တည္ရင္း ခရီးဆက္ဆဲ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ
လူရိုေသ ရွင္ရိုေသ လက္တဖက္စာ မက်န္ေတာ့တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးေတြထဲမွာ ထိပ္ဆံုးမွာ ရွိေနတဲ့ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ ...... ကို
(ေသမွ တန္ဖိုးထား၊ ဂုဏ္တင္၊ ခ်ီးမြန္းေထာမနာျပဳ၊ ၾကည္ညဳိ ေအာက္ေမ့ ေလးစား၊ ဂါရ၀ျပဳတတ္ၾကတဲ့ လူ႕အက်င့္ေတြကို ေသြဖည္ရင္း) ဦးတင္ေလးျမတ္ ဦးခ် ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါေၾကာင္း)

မတ္လေတာ္လွန္ေရး

မိုးကုပ္ကုပ္၀ယ္
အို-ရုတ္တရက္ ၊ မ်ဥ္းၿဖဴစက္၍
ကြဲအက္ေၾကာင္းရာ ၊ ဟ ဟ လာၿပီး
မိုးၿပာကိုၿဖတ္ ၊ပတၱၿမားရည္
စီးလည္အဟုန္ ၊နီ ၿမန္းကုန္သည္
အရုဏ္ေပၚစ ၀ိုးတ၀ါး ။

မႈန္မႊားမႊားလွ်င္
၀ိုး၀ါးတိတ္ဆိတ္ ၊ ၾကယ္ေရာင္ရိပ္၀ယ္
ၿမစ္ဆိပ္ႏွင့္လည္း ၊ မနီးမေ၀း
ေခ်ာင္းရိုးေဘးမွ ၊ ေၿဖးေၿဖးညင္းညင္း
ေလွတစင္းထက္ ၊ ေတာတြင္းသားပ်ိဳ
ဖ်ဥ္လက္တိုႏွင့္ ၊ ကိုယ္ကို၀ပ္၍
စိုက္စိုက္ေရြ႕သည္၊ ေၿခာက္ေသြ႕ၿမက္ထံုး
ေကာက္ရိုးဖံုးလ်က္ ၊ ကြယ္ပုန္း၀ွက္လာ
ယူကာ လက္ေထာက္ ၊ အလ်ားေမွာက္သည္
ေလွေအာက္၀မ္းမွ စက္ေသနတ္ ။

အေမွာင္ရိပ္၀ယ္
ေမွးမွိတ္ၿငိမ္သက္ ၊ ေခ်ာင္းေကြ႕ထက္တြင္
အုပ္ယွက္ေထြးေရာ ၊ သင္ေပါင္းေတာဧ။္
ေနာက္ေက်ာေစးပ်စ္ ၊ ေသာင္ေရစစ္မွ
ဖက္စစ္ကင္းေစာင့္ စစ္စခန္း ။

ေခ်ာင္းကိုေကြ႕ေသာ္ ၊
ေတြ႕လွ်င္ေတြ႕ခ်င္း ၊ ေၿမငူရင္းသို႕
ခ်ဥ္းကပ္ေလွာ္ကာ ၊ နီး၍ လာလွ်င္
အသာရုတ္ခ်င္း ၊ တိတ္ဆိတ္မင္းကို
ၿဖိဳခြင္းၿပင္းထန္ ၊ ေသနတ္သံသည္
ၿမစ္ယံပဲ့တင္ ထပ္သတည္း ။

ေငြလေရာင္လွ်င္
အေမွာင္ညရိပ္ ၊ ေသးေသးစိတ္သား
မိုးထိပ္ တိမ္ေမာ္ ၊ၿငိမ္႕ၿငိမ္႕ေပၚသည္
ေသာ္တာၿပံဳးလဲ့ ၊ ငံု႕ကာၾကည့္ရွင့္
ထြန္းသည့္ ညဥ့္ခါ ၊ ထိန္ထိန္သာေသာ္
က်ယ္စြာ ၀န္းလ်ား ၊ လယ္ကြင္းနားမွ
ေတာဖ်ား ညိဳ႕အုပ္ ၊ မွိတ္တုတ္တုတ္လွ်င္
ယိမ္းလႈပ္ၿပကာ ၊ မီးအိမ္၀ါႏွင့္
အာကာၿပာမႈိင္း ၊ တြဲတြဲဆိုင္း၍
ၿဖဴ၀ိုင္းစက္စက္ ၊ ဆင္းလာသက္မွ
လက္လက္ေရာင္ထင္ ၊ က်သြင္သြင္သည္
ေလယာဥ္ေပၚမွ စစ္ရိပ္ကာ ။

ရြာတစ္ရြာကား ၊
ၽမႈိင္းၿပာမဲညိဳ႕ ၊ မီးရႈိ႕ေလာင္ကၽြမ္း
တင္း၀င္ရမ္းေၾကာင့္ ၊ ပရမ္းပတာ
ထြက္ေၿပးရရွာ ၊ လဟာေသြ႕ေသြ႕
ခိုးေငြ႕ေ၀ေ၀ ၊ မီးေလာင္ေၿမမွာ
ြႏြမ္းေခြေပ်ာင္းယဲ့ ၊ ညင္းေလဖြဲ႕က
သဲ့သဲ့ ေခြးေဟာင္သံ တကား ။

ခေရပြင့္လွ်င္ ၊
ေၾကြရင့္၀ါ၀ါ ၊ေၿမထက္မွာလွ်င္
ေရာကာေပါင္းယွက္ ေဟာင္းသစ္ရြက္ႏွင့္
တ၀က္ေမာင္းနီ ၊ ေ၀့လည္လည္ကို
ေလခ်ီသုတ္ၿဖဴး ၊ နီ၀ါကူးသည္
ေႏြဦးေပါက္မို႕ ေရာ္၇ြက္ေၾကြ။

ရင့္ေၾကြ ေညာင္းသည္
ရြက္ေဟာင္း စြန္႕ပစ္ ၊ ဘ၀သစ္သို႕
သနစ္ေၿပာင္းမည္ ၊ ဖူးသစ္မီသည္
အနီထဲမွ ၾကယ္ၿဖဴပြင့္ ။
ဒဂုန္တာရာ - ၁၉၄၇